Από αρχαιοτάτων χρόνων οι νόμοι θεσπίστηκαν σε κοινωνίες για να μπορέσουν να διασφαλίσουν την ομαλή λειτουργία μιας κοινωνίας ή μιας ομάδας ανθρώπων γενικότερα. Ο απώτερος σκοπός ήταν να εξαλειφθεί η προηγούμενη κοινωνική δομή που επικρατούσαν πάντα οι οι πιο δυνατοί αφήνοντας μια αίσθηση αδικίας σε εκείνους οι οποίοι ήταν οι αδύναμοι κρίκοι μιας ομάδας-κοινωνίας.
Οι νόμοι λοιπόν θεσπίστηκαν για να προστατεύουν τους αδύναμους και να εξισορροπούν όλων των ειδών τις κοινωνικές ομάδες ή ξεχωριστές προσωπικότητες με τους δυνατούς , δημιουργώντας ένα εξισορροπημένο κοινωνικό σύνολο οπού όλοι θα μπορούν να ζούνε αρμονικά και η αδικία θα εξαλείφεται.
Όπως λοιπόν οι νόμοι φτιάχτηκαν αρχικά για την γενικότερη εξισορρόπηση και δικαιοσύνη ανάμεσα σε όλους και την προστασία των πολιτών και στην εξέλιξη τους αποτελούσαν τον "κώδικα ορθής λειτουργίας" μιας κοινωνίας , έτσι και η αστυνομία δημιουργήθηκε για να διοχετεύσει το αίσθημα της ασφάλειας ανάμεσα στα μέλη μιας κοινωνίας και την ομαλή λειτουργία αυτής ειδικά στην καθημερινή μας ζωή, με άμεση επίλυση καθημερινών προβλημάτων.
Σκοπός της αστυνομίας είναι να κάνει τον πολίτη να νιώθει ασφαλής και να καταστέλλει ενέργειες που θέτουν την ζωή των πολιτών σε κίνδυνο , η την διάπραξη αδικίας σε βάρος τους και διάφορες μορφές κοινωνικού χάους με απώτερο σκοπό πάντα την προστασία του πολίτη και την διατήρηση του κοινωνικού ιστού , στον σωστό χρόνο , την σωστή στιγμή , αφήνοντας την αίσθηση της δικαιοσύνης στις ενέργειες της..
Με το πέρασμα των χρόνων η αστυνόμευση πέρασε από τους έπαρχους και τους δημοτικούς άρχοντες στην σημερινή μορφή αστυνόμευσης , με τα αστυνομικά όργανα και τους ανωτέρους τους να ναι (;) ταγμένοι στο πλευρό του πολίτη και της ασφάλειας του και αυτός να ναι και ο ουσιαστικός λόγος ύπαρξής τους. Η συμβολή τους στην συμπλήρωση του παζλ ενός βαθιά κοινωνικού κράτους.
Σε μία κοινωνία ονειρικά πλασμένη που όλα θα λειτουργούσαν όπως έπρεπε , ο πολίτης έπρεπε να αναζητεί τον αστυνομικό ως φύλακα άγγελο του την στιγμή που θα χε πρόβλημα. Την στιγμή που θα χε υποστεί μια κοινωνική αδικία. Ο αστυνομικός έπρεπε να ναι ο διαιτητής ο οποίος θα έκρινε χωρίς ανωτέρα βια και επιρροές το δίκαιο και θα έδινε την λύση και ταυτόχρονα την ασφάλεια στον πολίτη..Αν όλα αυτά γινόταν όπως έπρεπε , τότε και ο αστυνομικός θα χε ιδιαίτερα υψηλή θέση για το λειτούργημα που κάνει στην συνείδηση των πολιτών , γιατί ουσιαστικά θα έθετε τη ζωή του σε κίνδυνο για την δική τους ασφάλεια. Θα ταν ο αστυνομικός σαν αστυνομικός ιδιαίτερα αγαπητός ως φιγούρα.
Τι γίνετε όμως και ο αστυνομικός έχει την τελείως αντίθετη αντιμετώπιση και είναι ίσως και μισητός από τα λαϊκά στρώματα πολιτών που κατά κύριο λόγο θα πρεπε να προστατεύει;
Και λέω κατά κύριο λόγο γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε πως τα υψηλόβαθμα στελέχη και οι "ισχυροί" έχουνε την δική τους προσωπική ασφάλεια συνήθως..Δε θα είχανε την ανάγκη των αστυνομικών του κράτους τόσο πολύ , αν και σε μία κίνηση μη φιλολαϊκή τραβάνε επίσης υπεράριθμη αστυνομική δύναμη επίσης για δική τους ασφάλεια σαν έξτρα δυναμικό , αφήνοντας ακόμη πιο εκτεθειμένους τους πολιτες.
Το μίσος αυτό λοιπόν προέρχεται λογω του ότι η αστυνομία λειτουργεί κατά κύριο λόγο άδικα παρά το αντίθετο. Βλάπτει συνεχώς αθώους πολίτες με ενέργειες καταδικαστέες , όπως η βια σε ανθρώπους που δε προκαλούν καν και βρέθηκαν απλά σε λάθος σημείο, δηλαδή μπροστά τους..Ζούμε το δυσάρεστο φαινόμενο η αστυνομία να προστατεύει τους δυνάστες μας παρα τον ίδιο τον πολίτη. Είναι γνωστό πως οι μεγαλύτεροι ληστές φορουνε γραβάτες..
Η αστυνομία λοιπόν προστατεύει αυτούς τους ληστές με πάθος δημιουργώντας απίστευτο αίσθημα ανασφάλειας στους πολίτες! Και γιατί προστατεύονται οι πρώτοι αντί των αθώων πολιτών , αλλά και γιατί χρησιμοποιείται βία σε βάρος των αθώων υπέρ των ληστών και κακοποιών, οι οποίοι αθώοι δε ξέρουνε στο τέλος πως να προστατευτούνε! Δεν είναι τυχαίο , αλλα ουτε άγνωστο πως πολλοί πολίτες σκέφτηκαν μέσα στην απόγνωση τους έστω και για μια στιγμή τον στρατό σαν σωτηρία και προστασία. Ίσως βέβαια γιατί υποσυνείδητα στο μυαλό του κάθε ανθρώπου ο στρατός είναι αυτός που τρέχει να σώσει η να βοηθήσει όταν κανείς άλλος δε μπορεί, η δε ξέρουν τι να κάνουνε παραπάνω (σεισμός , πυρκαγιές κ.λ.π.)
Πολλοί είναι οι χαρακτηρισμοί οργής ενάντια στην αστυνομία.
Το "ΜΠΑΤΣΟΙ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ" κυριαρχει δεκαετίες στην τοπική κοινωνία επι παραδείγματι. Και ως γνωστόν όπου υπάρχει καπνός , υπάρχει και φωτιά! Δε νομίζω πως όλη αυτη η οργή που πηγάζει στο σύνολο των πολιτών να έρχεται από μιά καθολική μαζική σχιζοφρενική αντίδραση , χωρίς λόγο και αιτία.
Είναι ήλιου φαεινότερο πως όπου υπάρχει μαζική κοινωνική κατακραυγή κατι σοβαρό συμβαίνει και σίγουρα συντελείται φοβερή μαζική αδικια! Σύμφωνα λοιπον με την θεωρία (γιατί περί θεωρίας πρόκειται) ότι η αστυνομία προστατεύει τον πολίτη, η αστυνομία θα πρεπε να λειτουργησει αυτόνομα βλέποντας το ολοφανερο π.χ. πως οι πολιτικοι λειτουργούνε αντισυνταγματικά και ρίχνουνε ένα εθνος στην εξαθλίωση και να προστατεψουνε καταρχην την χώρα και μεσα απο αυτή τους ίδιους τους πολίτες σε συνδυασμό με την σωστή νομική λειτουργία , καταδικαζοντάς μεσω δικαστηρίων αυτούς που βλάπτουνε τον κοινωνικό ιστο!
Αντι αυτου όμως βλέπουμε τους αστυνομικούς να χτυπανε αθώους , ανυποψίαστους , γυναίκες , παιδάκια , έγγυες , παππούδες , καταρρίπτοντας κάθε έννοια κοινωνικού κράτους! Και φυσικά το πιο παραξενο απ όλα ειναι πως η πλειοψηφία των ανθρώπων αυτών δεν είναι πλούσιοι! και ταξικά έρχονται περισσότερο προς τον λαό και την μεσσαία τάξη γενικότερα , παρα προς τους μεγαλοκαρχαρίες των μεγάλων συμφερόντων και πολιτικών αποβρασμάτων! Τι είναι όμως αυτό που τελικά τους ωθεί να χρησιμοποιούνε τοσο μεγαλή βια , ουσιαστικά σε ανθρώπους που θα μπορουσανε να ναι οι κολλητοι τους , ο παππους τους, ο πατερας τους , η μάνα τους και η αδερφή τους; Είναι επειδή θέλουνε να προστατέψουνε τους πολιτικούς και καθετί ισχυρό λόγω αγάπης ή κατι αλλο συμβαίνει τελικα; Ολοφάνερα κάτι άλλο συμβαίνει , αλλά τι είναι αύτο;
Είναι τα βαθύτερα ένστικτα του ανθρώπου που εαν ενωθούνε σε μια μάζα ομοίων τους , βαση ψυχολογίας και ψυχολογίας των μαζών γενικότερα , θα οδηγηθούνε σε πράξεις βίας και αναρχίας με μη λογικές αντιδράσεις και με εξωτερικευμένα πρωτόγονα ένστικτα! Δεν ειναι καθόλου τυχαίο π.χ. πως αν παρεις τους αστυνομικους που λειτουργουνε σε ομαδα προωθόντας την βία και τους απομονωσεις , εξετάζοντας τους έναν έναν για να δείς τις προσωπικότητες τους . υπάρχει σοβαρη πιθανότητα να συναντήσεις άβουλα όντα φοβισμένα που σε καμία περιπτώση δε θα θυμίζουνε τους ισχυρούς αστυνομικούς που χρησιμοποιούνε την ωμή βία. Απο που προέρχονται όμως αυτές οι συμπεριφορές;
Η παιδική ηλικία είναι σημαντικός παράγοντας στην ζωή ένος ανθρώπου. Πάντα η άγουρη και ανώριμη πλευρα του πηγάζει από εκεί , όπως και πολλές προεκτάσεις του χαρακτήρα του, συμπεριλαμβάνοντας και την σεξουαλική πλευρά μέσα σε αυτές. Οι αστυνομικοί πέρα απο την ιδιότητα που έχουνε λοιπόν , έχουνε όλα τα χαρακτηρηστικά που επηρρεάζουνε εναν άνθρωπο.. Εάν επι παραδείγματι ένας αστυνομικός στην παιδική του ηλικία ετρωγέ ξύλο απο τους συμμαθητές του και δε μπορούσε να ανταπεξέλθει απέναντι σε κείνη την μικρή κοινωνική ομάδα, σίγουρα στην συνέχεια θα γινόταν συμπλεγματικός με βιώματα λογω της περιθωριοποίησης που υπέστει. Τα ποία θα επηρρεαζανε την κοινωνικοτητά του και τις αντιδράσεις του μέσα στο επίπεδο μιας ομάδας-μάζας , που στην προκειμενη μπορει να ναι το αστυνομικο σωμα και η καταστολη μεσα απο μια ομάδα ανθρώπων με κοινά χαρακτηρηστικά ως προς την εξωτερική εμφάνιση λόγω στολής, ή κοινων ιδεολόγιών.
Επί τη συνέχεια του παραδείγματος μας , η περιθωριοποίηση μπορεί να ωθήσει τον συγκεκριμένο άνθρωπο που ένιωθε αδύναμος να βάλει τα δυνατά του και να μορφωθεί οχι τόσο για να αναπτύξει το πνευματικό του επίπεδο , οσο για να μπορέσει να επιτύχει τον κατάλληλο βαθμό που χρειάζεται στις εξετάσεις για να καταφέρει να περάσει στην σχολή απ οπου θα γίνει αστυνομικός έπειτα. Ακολουθόντας πιθάνοτατα το επάγγελμα που θα του δινε την δυνατότητα να καθρεφτίσει στην κοινωνια την μεγάλη καταπίεση και βία που υπέστη στην παιδική του ηλικία με την μέθοδο του καθρεφτίσματος των ιδιών τακτικών , αλλα σε μεγαλύτερο κοινωνικό φάσμα πια. Ίσως μια μορφή εκδίκησης για να καταλάβει ενα κοινωνικό σύνολο τα βιώματα ενός κααπισμενου περιθωριοποιημενου αδύναμου ανθρώπου που υπέστη βία.. Πιθανότατα αυτός ο ανθρωπός κατω απο την στολή να χρησιμοποιήσει βία σε ολές τις απροστάτευες ομάδες που αναφέραμε αρκετά πιο πριν , σε μια προσπάθεια να μοιραστεί μαζι τους το συναίσθημα που ένιωθε τότε μέσα απο μιά ψυχικά παιδική ανώριμη αντίδραση, από έναν ανθρωπο που δε κατάφερε ποτέ να μεγαλώσει κοινωνικά.
Αυτοί οι ανθρωποί δεν νιώθουνε καν πολεμιστές κάτω απο τις στολές. Γιατί αν νιώθανε , πιθανοτατά θα ακολουθούσανε τον κωδιά τιμής που λέει πως δεν επιτίθεσαι ποτέ οπλισμένος σε άοπλο , ανυπεράσπιστο και σε άνθρωπο που δεν έχει τις αισθήσεις του.. Τον σέβεσαι όπως σέβεσαι τους νεκρούς.
Πρακτικά λοιπόν δεν νομίζω πως αποτελεί δικαιολογία να λένε κάποιοι για την μόρφωση των σημερινών αστυνομικών και πως αυτή βοηθάει σε ένα σώμα που συνολικά εχεί επίπεδο και μόρφωση αρα θα λειτουργήσει και αναλόγως. Διότί η μόρφωση δεν καλύπτει και την συναισθηματική σου νοημοσύνη , αλλά ούτε και υπερπηδάει τα βιώματα σου απο την παιδική ηλικία αλλά και γενικότερα!
Εάν λοιπόν θέλουμε πραγματική δημόσια ασφάλεια ίσως θα ταν καλύτερα να αποδομηθεί εντελώς η αστυνομία απο την σημερινή της μορφή και να αντικατασταθεί απο ενα σώμα που πραγματικά προστατεύει τους πολίτες και τους κάνει να αισθάνονται ασφαλείς! Με επιλογή των ανθρώπων που θα την απαρτίζουν , έπειτα απο εξονυχιστικούς ελέγχους ψυχολόγων για να διασφαλίζεται η σωστή κριτική αντίδραση μπροστά απο τα γεγονοτά..
Για μία αρμονική κοινωνία πρέπει να αλλάξουνε τρόπο σκέψης και οι δύο πλεύρες , σε μία πιο ανθρωπιστική αντιμετωπισή της κάθε συγκυρίας ελαχιστοποιώντας τις ρατσιστικες αντιπαλότητες και ανύπαρκκτες ουσιαστικές κοινωνικές διαφορές..
